20 Μαΐου 1941, ημέρα Τρίτη
Από το ξημέρωμα γερμανικά αεροπλάνα έχουν καλύψει τον ουρανό του Μάλεμε στα Χανιά και η μάχη δείχνει έχει αρχικά θετική έκβαση για τις συμμαχικές δυνάμεις καθώς οι γερμανοί δεν έχουν καταφέρει ακόμα να επικρατήσουν σε κανένα από τα σημεία των μαχών. Στο Ηράκλειο πέραν των καθιερωμένων βομβαρδισμών επικρατεί μέχρι στιγμής ησυχία.
Ώρα 16.00, σχηματισμοί γερμανικών βομβαρδιστικών κάνουν την εμφάνιση τους στον ορίζοντα και προσβάλουν τις συμμαχικές θέσεις άμυνας πέριξ του αεροδρομίου του Ηρακλείου.
Ώρα 17.30, τα πρώτα Junkers 52 ξεκινάνε να προσεγγίζουν την περιοχή του Ηρακλείου. Οι πρώτες ρίψεις αλεξιπτωτιστών ξεκινάμε στην περιοχή δυτικά του αεροδρόμιου , εκεί που σήμερα είναι το στρατόπεδο της ΣΕΑΠ , στην περιοχή του Κοκκίνη Χάνι, στον Καρτέρο και δυτικά στην περιοχή του υψώματος του Εσταυρωμένου και πλησίον του ποταμού Γιοφύρου.
Οι απώλειες είναι μεγάλες για τους γερμανούς αλεξιπτωτιστές καθώς όσοι δεν είχαν την ατυχία να πέσουν πάνω στις οχυρές θέσεις των Αυστραλών και των Σκοτσέζων, βρίσκουν σθεναρή αντίσταση από τον ντόπιο πληθυσμό αλλά και τμήματα του Ελληνικού στρατού και της χωροφυλακής που υπερασπίζονται την πόλη εντός των τειχών και δυτικά του Ηρακλείου. Ολόκληρες διμοιρίες αλεξιπτωτιστών αποδεκατίζονται .
175 γερμανοί χάνουν την ζωή τους τις πρώτες ώρες της μάχης μόνο στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου. Οι υπόλοιποι αποκομμένοι με φωνές κατά την διάρκεια της νύχτας προσπαθούν να βρεθούν μεταξύ τους και να ανασυνταχτούν. Για να τους διαλύσουν το ηθικό οι Σκωτσέζοι της Black Watch κάνουν τις γκάιντες τους να ηχήσουν και με μαρτυρίες των γερμανών μετά τον πόλεμο αυτό το σκηνικό είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο σε ψυχολογικό επίπεδο από ότι οι τρομερές απώλειες που είχαν κατά την πρώτη ημέρα της μάχης.
Σιγά σιγά ξημέρωνε 21 Μάιου 1941,ημέρα Τετάρτη στο Ηράκλειο…
21η Μαΐου 1941, Ημέρα Τετάρτη
Σιγά σιγά ξημέρωνε στο Ηράκλειο. Ήδη η πρώτη μέρα της μάχης για την κατάληψη της πόλης και του αεροδρομίου ήταν καταστροφική για τις γερμανικές δυνάμεις που από το απόγευμα της προηγούμενης μέρας είχαν εισβάλει από αέρος στην περιοχή του Ηρακλείου. Δεν είχαν καταφέρει κανέναν από τους αντικειμενικούς σκοπούς τους, είχαν καταφέρει να διασκορπιστούν σε μια μεγάλη ακτίνα γύρω από το Ηράκλειο και το κυριότερο συναντούν αντίσταση επικών διαστάσεων από τις συμμαχικές δυνάμεις αλλά και κυρίως από τον ντόπιο πληθυσμό χωρίς να το περιμένουν και υφίστανται τρομερές απώλειες.
Από τις 17.30 το απόγευμα της 20ης Μαΐου οι επιθέσεις τους έχουν αναχαιτιστεί σε Χανιοπορτα και Καινούρια πόρτα στα τείχη του Ηρακλείου καθώς και στον Καρτερό στα ανατολικά ενώ Τμήμα ελλήνων στρατιωτών με διοικητή τον Θεόδωρο Καλλίνο πλαγιοκοπεί και δυσχεραίνει την προέλαση των τμημάτων που είχαν πέσει στην περιοχή του Κοκκινη Χάνι με αποτέλεσμα ένα μεγάλο τμήμα εξ αυτών να πέσει στον λόφο Κοψά και να μην προελάσει προς υποστήριξη των τμημάτων που είχαν πέσει στον Καρτερό και πολιορκούσαν το αεροδρόμιο.
Κατά το ξημέρωμα της 21ης Μαΐου γερμανική διμοιρία διοικούμενη από τον Wolfgang Graf Von Blucher καταλαμβάνει θέση και οχυρώνεται ανάμεσα σε δυο τμήματα σκοτσέζων υπερασπιστών του αεροδρομίου μέσα στο σκοτάδι χωρίς να έχει εικόνα ότι βρίσκεται περικυκλωμένη από αυτούς ,καθηλώνεται και με το πρώτο φως της ημέρας αποδεκατίζεται από διασταυρούμενα πυρά προερχόμενα από τα αντιαεροπορικά πυροβόλα Bofors των 40mm από το αεροδρόμιο αλλά και τις θέσεις μάχης στον λόφο Αγίου Ιωάννη (East Hill).
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας καταφθάνουν οι πρώτες ενισχύσεις για τους γερμανούς αλεξιπτωτιστές από αέρος στην περιοχή του Καρτερού και ο διοικητής τους Συνταγματάρχης Brauer εγκαθιστά το αρχηγείο του στον λόφο της Αμνισού ενώ σε κοντινή ταβέρνα στήνεται πρόχειρο νοσοκομείο για τους πολλούς τραυματίες , με τους πρώτους νεκρούς να θάβονται σε προχείρους τάφους δίπλα.
Στον τομέα της πόλης η μέρα ξεκινά με σφοδρό βομβαρδισμό στις 9 το πρωί. Στην συνέχεια σχηματίζονται δυο μεγάλες ομάδες με σκοπό την εισβολή και κατάληψη της πόλης. Η μια εξ αυτών κινείται παραλιακά συναντά σφοδρή αντίσταση από μαχητές στα στενά της Αγίας Τριάδας, προωθείται μέχρι την Πλατεία 18 Άγγλων όπου η προέλαση της ανακόπτεται από πυρά συμμαχικών δυνάμεων από το φρούριο του Κουλε και αλλά και από την ομάδα του Λοχαγού Μαρινέλη ο οποίος και σκοτώνεται. Αλλάζουν πορεία μέσα από τα στενά για το κέντρο της πόλης. Δεν προλαβαίνουν να φτάσουν μακριά καθώς συναντούν σφοδρά πυρά από την ταράτσα της Ιωνικής Τράπεζας από ντόπιο πληθυσμό και βρίσκουν καταφύγιο σε οικία εκεί κοντά με αποτέλεσμα να περικυκλωθούν και εν τέλει να παραδοθούν σε βρετανικό τμήμα της 2nd Battalion , York and Lancasters.
Η δεύτερη ομάδα αφού περνά από την Χανιώπορτα κινείται κατά μήκος της Λ. Καλοκαιρινού ενώ συναντά σημαντική αντίσταση και φτάνει αρκετά κοντά στο διοικητήριο των συμμαχικών δυνάμεων. Το σημείο υπερασπίζεται ο Ταγματάρχης Τζουλάκης με την ομάδα του ο οποίος και θα πέσει νεκρός από ριπή γερμανικού πολυβόλου. Τελικά όμως και αυτή η επίθεση αναχαιτίζεται και οι γερμανοί απωθούνται και πάλι εκτός των τειχών της πόλης
Η 21η Μαΐου ήταν μια τραγική μέρα για τους αλεξιπτωτιστές ενώ οι σύμμαχοι και οι έλληνες καταφέρνουν να χτυπήσουν σφοδρά τους εισβολείς, να αναπτερώσουν το ηθικό τους, να συλλέξουν πολύτιμα πολεμοφόδια και πάρα πολλά λάφυρα ενώ ξεκινά να υπάρχει σκέψη για δημιουργία πολεμικού μουσείου όπου θα εκτεθούν όλα αυτά ήδη από την δεύτερη μέρα της μάχης καθώς υπάρχει γενικευμένα η αίσθηση ότι η Μάχη έχει κερδηθεί.
Σιγά σιγά ξημέρωνε 22 Μάιου 1941,ημέρα Πέμπτη στο Ηράκλειο…
.
Λίγα στοιχεία για την συμμαχική διάταξη στο Ηράκλειο.
Διοικητής ταξίαρχος Brian Chappel.
Η κύρια συμμαχική διάταξη, με το 2ο τάγμα των Black Watch, ξεκινούσε από το ύψωμα επάνω από το πρώην στρατόπεδο αρμάτων " Ασχης Μπετεινάκης" στον Καρτερό. Σε επαφή με τον εθνικό ήταν ο Α λόχος ( capt Hamilton ), μετά ο λόχος διοικήσεως ( capt Barry ) και, ως το άκρο του υψώματος στον ΄Αι Γιάννη, ο Β λόχος ( capt Blair ). Απέναντι από τον στενό δρόμο, στο τέλος του διαδρόμου, σύγχρονες κατοικίες πιλότων και μεγάλο τμήμα του χώρου της 126 Σμηναρχίας, ήταν ο D λόχος ( capt Wilder). Στο κέντρο του διαδρόμου και δυτικά προς φυλακές Ν. Αλικαρνασσού ήταν ο C λόχος (capt Green ). Δεν αναφέρονται όλμοι των 3 ιντσών, ενώ υπάρχει μία πληροφορία για 4 πολ/λα Vickers. ΄Ενας ουλαμός ( 2 πολ/λα ) στον λόχο διοικήσεως στο κέντρο και ένα ουλαμός στον λόχο Β.
Στις δυτικές ρίζες του υψώματος ήταν κρυμμένα από την εναέρια παρατήρηση 6 ελαφρά άρματα Vickers Mk VI B του 3ου συντάγματος Ουσσάρων. Στην Κρήτη είχε έλθη η επιλαρχία C με 16 άρματα ( C squadron ). 3 ίλες ( troop ) από 4 άρματα και η ίλη διοικήσεως. Τα 3 χάλασαν με το που αποβιβάστηκαν στην Σούδα. Τα 2 ανήκαν στις 2 ίλες του Ηρακλείου και το 3ο στην ίλη του Roy Farran στην περιοχή του Γαλατά. Στο Ηράκλειο υπήρχαν και 2 βαρέα άρματα ( για τα μέτρα της εποχής ) Matilda II. ΄Ανα ένα είχαν τοποθετηθεί στις άκρες του διαδρόμου του αεροδρομίου των Ρουσσών. ΄Ηταν το Τ 7006 του υπ/γού Johnson και το Τ 7402 του λοχία Oakley. Και τα 2 , όπως και όλα τα Ματίλντα στην Κρήτη, ανήκαν στο 7th Royal Tank Regiment ( 7τη RTR ). Στην διάθεση των Black Watch υπήρχε και ανεξακρίβωτος αριθμός τεθ/νων Bren carrier.
Δυτικότερα, στα 2 Αοράκια ή Δίδυμα υψ. 134 ήταν το 2/4 αυστραλιανό τάγμα. Το τάγμα ανήκε στην 6η αυστραλιανή μεραρχία. Είχε πάρει μέρος σε μάχες στην κυρίως Ελλάδα ( Βεύη και οπισθοχώρηση ). Στις 26 Απριλίου επιβιβάσθηκε σε πλοία στα Μέγαρα και στις 28 έφτασε στην Σούδα και αμέσως στο Ηράκλειο. Το τάγμα έλεγχε την σημερινή Βιομηχανική περιοχή και είχε τμήματα και στην Καλλιθέα. Δυτικότερα ήταν το 2ο τάγμα των Leicesters. Το Απρίλιο το τάγμα πολεμούσε στο Μάρσα Ματρούχ. Φορτώθηκε σε 2 καταδρομικά και στάλθηκε στην Κρήτη. Το τάγμα καλύπτει με ένα λόχο το νότιο μέτωπο της τοποθεσίας, επίσης καλύπτει το πυροβολικό του τομέα και είναι έτοιμο για αντεπιθέσεις στον χώρο του αεροδρομίου. Δυτικότερα, εν επαφή με το 3ο ελληνικό σύνταγμα του ασχη Μπετεινάκη είναι το 2ο τάγμα των York and Lancasters. Το τάγμα είναι πλήρες καθότι βρίσκεται στην Κρήτη από τον Νοέμβριο του 1940. Δυτικά των φυλακών υπάρχει τάγμα πεζομάχων πυροβολητών ( ανεκπαίδευτοι ).
΄Οσον αφορά το πυροβολικό του τομέα, υπήρχαν 13 ή 14 πυροβόλα. ΄Ολα ήταν αγγλικά λάφυρα από τις μάχες στην Β. Αφρική με τους Ιταλούς. ΄Ηταν 2 τύπων. Πρώην γαλλικά Schneider 1897 ( το εξαίρετο αυτό πυροβόλο έφερε επανάσταση στο παγκόσμιο πυροβολικό με το σύστημα του χαληνωτηρίου και του επανατάκτη που έφερε ), που είχαν δοθεί από την Γαλλία το 1916 σαν βοήθεια στην Ιταλία για τον Α' Π.Π. και Skoda vz 14 των 100χιλ. Η Ιταλία είχε πάρει περίπου 3.500 τέτοια πυροβόλα, σαν αποζημείωση μετά το τέλος του Α'Π.Π. από την Αυστροουγγαρία το 1918. Ορισμένα δεν είχαν πανοραμικές διόπτρες και η σκόπευση γινόταν με παρατήρηση και πρόχειρα κλισιοσκόπια. Υπάρχουν φώτο των πυροβόλων αυτών μετά την μάχη, σαν λάφυρα πλέον των Γερμανών. Υπάρχει και μία φώτο με Skoda to 1943 στο φρούριο του Ρεθύμνου, δίπλα στο Αρχαιολογικό Μουσείο. ΄Ενα Skoda σε πολύ καλή κατάσταση υπάρχει μπροστά από το διοικητήριο της ΣΕΑΠ. Υπ' όψιν επίσης ότι στον ελληνικό στρατό είχαμε πολλά Schneider-Canet M 1908 από την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων, ενώ από την Μ. Ασία ως το 1941 είχαμε πολλά πυροβόλα Skoda. Υπήρχαν 2.000 περίπου αξιωματικοί και πυροβολητές ΄Ελληνες στην Κρήτη, γνώστες αυτών των πυροβόλων, αλλά οι ΄Αγγλοι, ενώ τους ήταν παντελώς άγνωστα, αρνήθηκαν την στελέχωση με ελληνικά πληρώματα.
Και επειδή είμαστε μοντελιστές.
΄Ολα τα ελαφρά άρματα Vickers VI B ήταν βαμμένα σε caunter scheme. Σε Vallejo έχουμε Silver grey 71.401, Num 34 Slate 71.012 και Num 64 Portland stone 71.288. Το ίδιο κάμο είχαν και τα πρώτα 6 Ματίλντα. Από τα 3 Ματίλντα που ήλθαν αργότερα ( Τυμπάκι) τα 2 φαίνεται να είναι σε European camo. Dark Green 71.013 και Khaki Green Num 3 71.330, ενώ το τρίτο φαίνεται βαμμένο σε Num 61 Ligth stone 71.143.
Τα ιταλικά πυροβόλα πρέπει να ήταν βαμμένα σε ανοιχτό χρώμα άμμου. Το '41 υπήρχε αλλαγή από το σκούρο χρώμα. Giallo Sabbia Chiaro 71.074. Για το σκούρο Giallo Sabbia scuro 71.028.
Οι πληροφορίες σου πραγματικά απίστευτες, να δούμε και κανένα μοντέλο <<αν υπάρχει>> .Άψογος.
Φανταστικες πληροφορίες παιδια!
